پیش بینی بی صداقتی تحصیلی از طریق تعهد مذهبی و استرس انتظارات تحصیلی، و آزمون نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی

هدف:

 هدف پژوهش پیش بینی بی صداقتی تحصیلی از طریق تعهد مذهبی و استرس انتظارات تحصیلی و نیز آزمون نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی بود.

روش :

روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل 315 نفر از دانش آموزان دوره ی دوم متوسطه شهرستان روانسر در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و به صورت آنلاین انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تعهد مذهبی ورثینگتون و همکاران (2003)، استرس انتظارات تحصیلی انگ و هوان (2006)، بی صداقتی تحصیلی مک کابی و تروینییو (1996) و خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.

نتایج نشان داد که مدل با داده های پژوهش برازش مناسبی دارد. خودکارآمدی تحصیلی با تعهد مذهبی درون فردی رابطه مثبت و با استرس انتظارات تحصیلی و بی صداقتی تحصیلی رابطه منفی داشت. رابطه تعهد مذهبی با بی صداقتی تحصیلی؛ منفی و استرس انتظارات تحصیلی والدین- معلمان با بی صداقتی تحصیلی رابطه مثبت داشت. خودکارآمدی تحصیلی در رابطه تعهد مذهبی و بی صداقتی تحصیلی دارای نقش میانجی جزیی و در رابطه استرس انتظارات تحصیلی و بی صداقتی تحصیلی دارای نقش میانجی کامل بود.

به منظور کنترل بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان می بایست تقویت تعهد مذهبی و باورهای خودکارآمدی تحصیلی مورد توجه قرار گیرد.