اثر مصرف آمینواسیدهای شاخه دار و و یتامین ای بر آسیب عضلانی

امروزه بین ورزشکاران به مصرف مکمل های آمینو اسید با هدف کاهش آسیب های عضلانی بیش از گذشته توجه شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر مصرف 1 دز آمینواسیدهای شاخه دار پیش از فعالیت وامانده ساز به همراه 1 ماه مکمل دهی ویتامین ای بر آنزیم های کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز زنان فعال بود. 

تعداد 32 نفر از دانشجویان زن فعال دانشگاه رازی کرمانشاه با دامنه سنی 18 تا 23 سال به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شده و پس از اخذ فرم رضایت نامه آگاهانه به طور تصادفی در 4 گروه 8 نفره دارونما، ویتامین ای، گروه آمینواسیدهای شاخه دار و آمینواسیدهای شاخه دار / ویتامین ای قرار گرفتند. ویتامین ای روزانه 1 عدد کپسول معادل 400 واحد بین المللی و گروه آمینواسیدهای شاخه دار به صورت طعم دار شده با آبلیمو از 2 ساعت و نیم قبل از انجام فعالیت در 4 نوبت با فاصله زمانی 30 دقیقه مصرف شد. آزمون شامل 30 دقیقه فعالیت با 50 درصد توان هوازی و بلافاصله فعالیت با 75 درصد توان هوازی تا حد واماندگی روی دوچرخه کارسنج بود. نمونه گیری از آزمودنی ها بلافاصله و 48 ساعت بعد از فعالیت انجام شده و داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح 05/0=α  با آزمون های شاپیرو ویلک، آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری، آزمون تعقیبی بونفرونی و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. 

اثر هیچ کدام از مکمل ها بر سطوح لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز بلافاصله پس از فعالیت معنا دار نبود (0/05>P)، اما میانگین سطوح کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز 48 ساعت پس از فعالیت در گروه های آمینواسیدهای شاخه دار (  LDH=213/2± 23/44,11/00± CK=199/4) و آمینواسیدهای شاخه دار / ویتامین ای  (   ,3/20± CK=188/3) 213/2=LDH± 23/44 نسبت به گروه های دارونما و ویتامین ای نیز پایین تر بود (P=0/001) و کمترین مقدار آن ها نیز در گروه آمینواسیدهای شاخه دار و آمینواسیدهای شاخه دار / ویتامین ای مشاهده شد که با سطوح پلاسمایی لوسین و ایزولوسین ارتباط منفی قابل توجهی داشت (0/001= P).

 با اینکه مصرف آمینواسیدهای شاخه دار به تنهایی پیش از فعالیت وامانده ساز باعث کاهش شاخص های آسیب عضلانی شد، اما به نظر می رسد مصرف لوسین و ایزولوسین در کنار مکمل دهی ویتامین ای اثر بیشتری در کاهش آسیب عضلانی داشته باشد.