تخیل شاعرانه در ارتباط با طبیعت: بررسی موردی اشعار منتخب مری الیور

با توجه به اهمیت شعر محیط گرا و اینکه چگونه افق های بوم شناختی خوانندگان را می گستراند، دنبال کردن انتقال ذهنی شاعران محیط گرا از لحظه تجربه های حسی مستقیم در طبیعت تا کنش ترکیب، خوانندگان را قادر می سازد تا عمق آن چه که در ورای تخیل شاعرانه مانده است که سبب حس اتحاد بوم شناختی با طبیعت می شود را درک کنند. بر مبنای هدف این پژوهش، محققان برآنند که به واکاوی عناصر بوم شناختی-شعرطبیعت محور در اشعار برگزیده محیط گرای «اشعار جدید و منتخب» مری اولیور، جلد اول بپردازند با هدف آشکارسازی این واقعیت که تلاش عمده مری اولیور دعوت خوانندگانش در رسیدن به رشد ذهنی به واسطه آگاهی برآمده از قدرت تخیل و توجه دقیق به جهان غیر بشر است، شاعر سخنران و خوانندگانشان را توانمند می سازد تا موانع خود-محوری را کنار زده و در تجدید اتحاد جمعی با طبیعت شرکت کنند. بر این اساس، چهارچوب کلی که برای انجام این پژوهش به کار گرفته شد، نقد زیست محیطی و نکوداشت آن از تمامیت بوم شناختی بین عوامل انسانی و غیر انسانی است.