تاثیر رمزگردانی بر صحت، روانی، و پیچیدگی گفتار فراگیران انگلیسی به عنوان زبان دوم

این پژوهش بر آن است تا ببیند چه اندازه استفاده از زبان اول توسط فراگیران زبان دوم توانایی گفتاری آن ها را بهبود می بخشد. با به کارگیری یک طرح پژوهش نیمه-تجربی، پژوهشگران تاثیر رمزگردانی زبان آموز را بر نمره های صحت، روانی و پیچیدگی گفتاری آن ها مورد بررسی قرار دادند. شرکت کنندگان در این پژوهش شامل 117 نفر دانش آموز پایین تر از سطح متوسط بودند که آموزش انگلیسی را در هشت کلاس در شعبه های مختلف یک موسسه خصوصی دریافت کردند. کلاس ها به صورت تصادفی به دو دسته ی ±رمزگردانی تقسیم شدند. در حالی که شرکت کنندگان در گروه +رمزگردانی می توانستد حداکثر به مدت 30 ثانیه از فارسی در هر تمرین استفاده کنند، آن هایی که در گروه -رمزگردانی بودند اجازه نداشتند به زبان مادری خود سخن بگویند. یافته های این پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری در توانایی گفتاری دانشجویان از جنبه روانی کلام و صحت در بین شرکت کنندگان دو گروه وجود نداشت. اما نمره های پیچیدگی گفتار گروه +رمزگردانی، به طور چشمگیری بالاتر از میانگین گروه -رمزگردانی بود. نتایج همچنین نشان دهنده پیشرفت معناداری در گفتار دانش آموزان در هر دو گروه بود. بر اساس نتایج می توان گفت که میزان کنترل شده رمزگردانی زمانی مفید است که پیچیدگی کانون یک فعالیت باشد. افزون بر این، هیچ نشانه ای از تاثیر مخرب رمزگردانی زبان آموز در بررسی ما یافت نشد.