نقش سطح مهارت شنیداری در توانش راهبردی زبان آموزان ایرانی

بررسی کاربرد راهبرد فراگیران زبان در بافت توانایی زبان می تواند به فهم نقش دانش زبانی در توانش راهبردی منجر شود. این پژوهش، روش های ترکیبی طرح پژوهش متوالی توضیحی را به کار گرفت برای اینکه بررسی کند آیا سطح توانش مهارت شنیداری به عنوان بخشی از دانش زبانی، کاربرد راهبردی فراشناختی و شناختی فراگیران زبان انگلیسی ایرانی را متاثر می سازد. هدف پژوهش، کشف نقش سطح مهارت شنیداری در توانش راهبردی زبان آموزان انگلیسی است. در بخش کمی پژوهش، 343 زبان آموز انگلیسی ایرانی به پرسش نامه راهبردهای شناختی و فراشناختی شنیداری بلافاصله قبل و بعد از تکمیل و شنیدن بخش شنیداری آزمون تافل پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که نتایج نشان داد که تفاوت معناداری از نظر استفاده از راهبردهای شناختی و فراشناختی- به عنوان دو بعد توانش راهبردی- میان زبان آموزان با سطح توانایی شنیداری بالا و پایین وجود دارد. تحلیل کیفی داده ها نیز نشان داد که زبان آموزان با مهارت شنیداری بالا راهبردهای بیشتری را در مقایسه با مهارت شنیداری پایین اقتباس کردند. نتایج تحلیل کمی و کیفی داده ها نشان داد که زبان آموزان با مهارت شنیداری بالا در مقایسه با زبان آموزان با مهارت شنیداری پایین، با تکالیف آزمون، به صورت راهبردی تری برخورد می کردند. در مجموع نتایج کمی و کیفی پژوهش موید آن است که به کارگیری توانش راهبردی مستلزم وجود سطح معینی از دانش زبان دوم است. با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد برای آموزش توانایی شنیداری باید از رویکردی خردمندانه استفاده شود که هم مهارت های شنیداری و هم راهبردهای های شنیداری را مورد توجه قرار دهد.