اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر تیزهوش

هدف این پژوهش، بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر خودکارآمدی تحصیلی دختران تیزهوش بود.روش پژوهش حاضر از نظر روش شناسی، جزء طرح های نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و به لحاظ هدف کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان دختر مدارس تیزهوشان شهر تهران (متوسطه دوره دوم) در سال تحصیلی 99-98 بود که از این میان دانش آموزان پایه دهم دبیرستان فرزانگان تهران (170 نفر) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامه باورهای خودکارآمدی تحصیلی (ASEBQ) را تکمیل کردند. از میان آن ها 32 نفر از دانش آموزانی که نمره های پایینی داشتند، به عنوان گروه نمونه مشخص شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 16 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمایش 12 جلسه 70 دقیقه ای آموزش های مربوط به مدیریت استرس و مقابله با اضطراب و افسردگی داده شد. پس از اتمام جلسات آموزش، پس آزمون و پس از گذشت یک ماه و نیم، پیگیری برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. برای آزمون اثربخشی از روش تحلیل واریانس آمیخته و تحلیل داده ها با استفاده از نسخه 25 نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج حاکی از تاثیر آموزش مهارت های زندگی به صورت معنادار بر تمام مولفه های خودکارآمدی تحصیلی، یعنی توانایی انجام تکالیف در کلاس (003/0)، توانایی انجام تکالیف بیرون کلاس (001/0)، تعامل با دیگران در محیط تحصیلی (048/0) و مدیریت امور (022/0) بود؛ بنابراین، آموزش مهارت های زندگی، در بهبود خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر تیزهوش اثربخش بوده است.