اثربخشی آموزش خودنظم دهی هیجانی بر شایستگی اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان پسر با نشانه های قلدری

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش خودنظم دهی هیجانی بر شایستگی اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان پسر با نشانه های قلدری انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی، از نوع آزمایشی و با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پسر با نشانه های قلدری دوره متوسطه اول شهر یاسوج در سال تحصیلی 1398-1397 بود. نمونه پژوهش 40 نفر از دانش آموزان دارای علایم و نشانه های قلدری بودند که به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی، در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). ابزارهای پژوهش شامل سه پرسشنامه قلدری ایلینویز (IBS)، شایستگی اجتماعی (SCQ) و ابرازگری هیجانی (EEQ) بود. پیش از شروع مداخله، پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایشی به مدت 9 هفته تحت آموزش خودنظم دهی هیجانی قرار گرفت، اما گروه گواه، مداخله ای دریافت نکرد. پس از شروع مداخله 4 دانش آموز در گروه آزمایش و 3 دانش آموز در گروه گواه ریزش داشتند. در پایان مداخله، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و بعد از گذشت 2 ماه از اجرای پس آزمون، از هر دو گروه آزمون پیگیری بهعمل آمد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد آموزش خودنظم دهی هیجانی بر شایستگی اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان پسر با نشانه های قلدری به طور معنا داری اثر دارد (001/0>p). بدینصورت که این مداخله توانسته به افزایش شایستگی اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان پسر با نشانه های قلدری منجر شود. براساس یافته های پژوهش حاضر، آموزش خودنظم دهی هیجانی با بهرهگیری از فنونی مانند مهارت های کنترل خشم، آموزش آگاهی هیجانی، افزایش احساسات مثبت و بازشناسی هیجان ها میتواند روشی کارآمد برای بهبود شایستگی اجتماعی و ابرازگری هیجانی دانش آموزان پسر با نشانه های قلدری باشد.