مقایسه عملکرد حافظه معنایی در کودکان دارای ناتوانی های ویژه یادگیری یک زبانه و دوزبانه

پژوهش حاضر با هدف مقایسه حافظه معنایی کودکان دارای ناتوانی ویژه یادگیری یک زبانه و دوزبانه انجام شد. طرح پژوهش از نظر هدف بنیادی و از نوع پس رویدادی (علی-مقایسه ای) بود. جامعه آماری پژوهش را کودکان مقطع ابتدایی سال تحصیلی 1399-1398 شهر تهران و شهرستان جوانرود تشکیل دادند که تشخیص ناتوانی یادگیری گرفته اند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش، 60 نفر شامل 30 کودک یک زبانه (15 پسر و 15 دختر فارس) از تهران و 30 کودک دوزبانه از شهرستان جوانرود (15 پسر و 15 دختر کرد-فارس) به صورت نمونه گیری دردسترس از مراکز ناتوانی های ویژه یادگیری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون های نسخه چهارم (WISC-IV) هوش وکسلر و حافظه معنایی (SMT) جمع آوری شد. به منظور تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی میانگین، انحراف استاندارد، آزمون t مستقل و آزمون فریدمن با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد کودکان با ناتوانی های ویژه یادگیری یک زبانه از عملکرد حافظه معنایی بهتری در مقایسه با کودکان دوزبانه برخوردار بودند (41/5=t، 05/0>P). همچنین بین بسامد حروف در زبان فارسی و عملکرد افراد در آزمون سیالی حروف رابطه معناداری وجود دارد (50/86=c2، 01/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت برخلاف کودکان یک زبانه و دوزبانه بدون ناتوانی های ویژه یادگیری، کودکان با ناتوانی های ویژه یادگیری یک زبانه در مقایسه با کودکان دوزبانه عملکرد بهتری در حافظه معنایی دارند.