پیش بینی استرس تروماتیک کرونا و رشد پس از آسیب در پرستاران بخش مراقبت بیماران کرونایی براساس حمایت اجتماعی ادراک شده: نقش میانجی شفقت خود و تنظیم شناختی هیجان

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی استرس تروماتیک کرونا و رشد پس از آسیب در پرستاران بخش مراقبت بیماران کرونایی براساس حمایت اجتماعی ادراک شده صورت گرفت و برای این منظور نقش میانجی شفقت خود و تنظیم شناختی هیجان را درنظر گرفته است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با مدل معادلات ساختاری و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری شامل پرستاران شهر اصفهان بود که در بیمارستان های مراقبت از بیماران کرونایی در سال 1400 مشغول به کار بودند. از میان آن ها 230 نفر (143 زن و 87 مرد) به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل حمایت اجتماعی ادراک شده چندبعدی (MSPSS)، شفقت خود (SCS)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ)، رشد و تکامل پس از آسیب (PGI) و استرس تروماتیک کرونا (CTSS) بود. برای تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی، مدلیابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS نسخه 23 و ایموس نسخه 23 استفاده شد. نتایج نشان می دهد حمایت اجتماعی ادراک شده به صورت مستقیم و غیرمستقیم به کمک راهبردهای سازش یافته تنظیم شناختی هیجان و شفقت به خود بر رشد پس از سانحه (228/0=β، 01/0>P) تاثیر مثبت و بر استرس تروماتیک کرونا (316/0-=β، 01/0>P) تاثیر منفی دارد؛ درحالی که ضریب مسیر مربوط به رابطه بین راهبرد سازش نایافته تنظیم هیجان با رشد پس از سانحه معنا دار نیست (05/0<P). یافته های این پژوهش علاوه بر تلویحات کاربردی و نظری می تواند الگویی مفید برای ارایه خدماتی موثر به پرستاران باشد تا زمینه رشد و تکامل پس از آسیب و جلوگیری از ایجاد استرس تروماتیک کرونا به کار گرفته شود.