اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نشخوار فکری، خودانتقادگری و افکار خودآیند منفی دانشجویان دارای تجربه شکست عشقی

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان خودشفقت ورزی بر نشخوار فکری، خودانتقادگری و افکار خودآیند منفی دانشجویان دارای تجربه شکست عشقی بود. روش مطالعه حاضر به لحاظ هدف کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان در سال تحصیلی 1399-1398 بود که از میان آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه (7 زن و 8 مرد در هر گروه) قرار گرفتند. شرکت کنندگان برای پیش آزمون و پس آزمون به مقیاس پاسخ های نشخواری (RRS)، پرسشنامه سطوح خودانتقادی (SSAS) و پرسشنامه افکار خودآیند (ATQ) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد درمان مبتنی بر شفقت بر مولفه های نشخوار فکری (001/0=P)، مولفه های خودانتقادگری (001/0=P) و افکار خودآیند منفی (001/0=P) دانشجویان دارای تجربه شکست عشقی اثربخش است. آموزش خودشفقت ورزی به این افراد کمک می کند در هر شرایطی خودپذیری داشته باشند که موجب کاهش خودانتقادگری، تجربه نشخوار فکری و افکار خودآیند در این افراد در شرایط بحرانی می شود. براساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود کارگاه های آموزشی با عنوان خودشفقت ورزی برای دانشجویان مواجه شده با ضربه شکست عشقی برگزار شود.