مقایسه اثر ورزش شدید و متوسط بر رت های نر و ماده سالم و مبتلا به PTSD (یک مطالعه رفتاری و بیوشیمیایی)

استرس پس از سانحه، اختلالی است که در برخی از افراد پس از مواجهه با واقعه تکان دهنده بروز می کند. در این بیماری عملکرد برخی سیستم های هورمونی و نوروترانسمیتری دچار اختلال می گردد. فعالیت جسمانی با القای اثرات مفید بر ساختار مغز باعث بهبود رفتارهای اضطرابی و افزایش میزان BDNF شده و اثرات مخرب برخی از بیماری های عصبی را کاهش می دهد. همواره موثرترین نوع ورزش که قادر به ایجاد تاثیر مثبتی بر سلامت جسم و روان باشد مورد بحث بوده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر ورزش شدید و متوسط بر رت های نر و ماده سالم و مبتلا به PTSD، انجام پذیرفت.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه تجربی، از روش SPS برای القا PTSD، در رت های نر و ماده نژاد ویستار (250-200 گرم) استفاده شد. مداخله به صورت ورزش تردمیل باشدت متوسط و شدید انجام شده و پس از4 هفته تست اضطراب در EPM گرفته شد و سپس اندازه گیری میزان کورتیکوسترون در سرم و  BDNFدر بافت هیپوکمپ و سرم به روش الایزا انجام گردید.

یافته ها: 

نتایج این مطالعه نشان داد که SPS منجر به افزایش اضطراب و کورتیکوسترون سرم و کاهش میزان BDNF هیپوکمپ در رت های نر و ماده می شود. ورزش با شدت متوسط قادر است فاکتورهای فوق را در رت های نر و ماده سالم و SPS بهبود بخشد، اما ورزش شدید تاثیر معناداری بر فاکتورهای فوق نداشت (0/999=P)،(0/999=P)،(0/996=P). هم چنین نتایج به دست آمده از دو جنس اختلاف معناداری نشان نداد (1/000=P)،(0/998=P)،(0/984=P).

ورزش با شدت متوسط می تواند یک نوع فعالیت فیزیکی مناسب برای کاهش اضطراب و افزایش BDNF هیپوکمپ باشد.