ارزیابی هوش اخلاقی کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1400

با توجه به این که هوش اخلاقی بر عملکرد حرفه ای افراد و ارایه خدمات بهداشت و درمان مطلوب تر و کاهش هزینه های درمانی تاثیر مستقیم دارد، این مطالعه با هدف ارزیابی هوش اخلاقی کارآموزان و کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1400 انجام شد.

مواد و روش ها:

 این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1400 بر روی دانشجویان مقاطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شده است. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی از بین کارآموزان و کارورزان پزشکی انجام گرفت. در مجموع 209 نفر در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 تحلیل شد.

نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره هوش اخلاقی دانشجویان برابر با 9/15±71/75 (خوب) بوده است. در بررسی ابعاد هوش اخلاقی، درستکاری با نمره 10/44 ±73/15 بیشترین و بخشش با 10/92±68/06 کمترین نمره را دارد. نمره مسوولیت پذیری 9/86±72/64 و نمره همدلی 12±70/83 بود. بین نمره مسوولیت پذیری کارآموزان و کارورزان با (0/03=P) اختلاف معنی دار مشاهده شد. شاخص های مسوولیت پذیری، بخشش، درستکاری و هوش اخلاقی برحسب گذراندن و نگذراندن درس اخلاق پزشکی تفاوت معنادار آماری وجود داشت. هوش اخلاقی و تمامی ابعاد آن به جز همدلی، در دانشجویان خوابگاهی نسبت به دانشجویانی که در منزل شخصی با خانواده زندگی می کنند، مقدار کمتری داشته است.

نتیجه گیری: 

با توجه به سطح نمره هوش اخلاقی و پایین بودن نمره همدلی دانشجویان پزشکی مقاطع بالینی، نیاز به بازنگری در دستورالعمل های اخلاقی جهت توسعه هوش اخلاقی وجود دارد.