حکمرانی محیط زیست و توسعه پایدار در آینده نظم منطقه ای خاورمیانه

منطقه خاورمیانه در حال حاضر با چالش های زیست محیطی عمده ای مثل خشک سالی و تنش آبی، آلودگی هوا، بیان زایی و جنگل زدایی و از بین رفتن تنوع زیستی رنج می برد. این منطقه از بسیاری جهات در میان آسیب پذیرترین مناطق جهان در برابر تاثیرات بالقوه تغییرات آب وهوایی و بلایای طبیعی است. چالش های زیست محیطی ممکن است فشارهای اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی موجود بر بخش های مختلف مانند آب، کشاورزی، زیرساخت ها، بهداشت و گردشگری را تشدید کند و به طور قابل توجهی مانع تلاش ها برای دستیابی اهداف توسعه پایدار در این کشورها شود. ازآنجایی که تاثیرات ناشی از چالش های زیست محیطی مرزهای کشور را به رسمیت نمی شناسد، رسیدگی به آن ها مستلزم همکاری های بین المللی است. هدف مقاله تاکید بر رژیم های حکمرانی منطقه ای به عنوان یکی از کارآمدترین راه حل های غلبه بر چالش های محیط زیستی است. سوال این است که با توجه به وضعیت بحرانی محیط زیست در منطقه غرب آسیا، نقش حکمرانی منطقه ای در پیشبرد گذار به سوی توسعه پایدار چگونه خواهد بود؟ یافته های پژوهش این است که با توجه به اینکه برخی از کشورهای غرب آسیا دارای جغرافیا و منابع طبیعی مشترک و به طورکلی اکوسیستم مشترکی هستند، می توانند از حکمرانی و همکاری منطقه ای به ویژه در زمینه های هماهنگی سیاست ها و تعیین دستور کار، تحقیق و تبادل دانش و اطلاعات، کمک های فنی و ظرفیت سازی و استفاده از اهرم مالی در تحقق توسعه پایدار بهره ببرند. روش مورداستفاده در مقاله از نوع کیفی و مبتنی بر دیده بانی در آینده پژوهی بوده است.