اثرات استفاده از باکتری های مصرف کننده اسید و بافرهای مختلف با جیره های پرکنسانتره، بر فعالیت هضمی و تخمیری باکتری ها و قارچ های بی هوازی شکمبه ی بره های پرواری در شرایط برون تنی

استفاده از بافرهای شیمیایی از جمله بیکربنات سدیم و افزودنی باکتریایی نظیر مگاسفرا السدنی باعث بهبود هضم و تخمیر جیره ی با کنسانتره بالا می شود. لذا، این پژوهش با هدف مقایسه ی تاثیر استفاده از باکتری مصرف کننده اسید و بافرهای مختلف شیمیایی برای بهبود قابلیت هضم و تخمیر جیره های پرکنسانتره و یافتن بافر مناسب و مقرون به صرفه انجام شد.

مواد و روش ها: 

از چند بافر شیمیایی به تنهایی یا همراه با باکتری مگاسفرا السدنی به عنوان بافر بیولوژیکی استفاده شد. در این آزمایش از روش های هضم دو مرحله ای، کشت اختصاصی قارچ ها و باکتری های بی هوازی شکمبه استفاده شد. تعداد 12 تیمار شامل 1- جیره ی شاهد (فاقد افزودنی و حاوی 70 درصد کنسانتره + 30 درصد علوفه یا جیره ی پایه)، 2- جیره ی پایه+ 3 میلی لیتر باکتری مگاسفرا السدنی (cfu/ml 108 × 1/5)، 3 تا 12- یک درصد از 5 بافر بنتونیت سدیم،  بیکربنات سدیم، اکسید منیزیم، زیولیت، سدیم سسکویی کربنات به تنهایی یا همراه با باکتری مگاسفرا السدنی بودند.  

یافته ها: 

در آزمایش هضم دو مرحله ای، قابلیت هضم ماده ی خشک در تیمارهای دریافت کننده ی بافر و باکتری  بهبود یافت (0/05>p). قابلیت هضم ماده خشک، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی توسط قارچ های جداشده از شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت و در تیمار حاوی بافر شیمیایی + باکتری بیشتر از شاهد بود (0/05>p). استفاده از بافر شیمیایی و بیولوژیکی تاثیری  بر قابلیت هضم مواد مغذی توسط باکتری های شکمبه  داشت و در تیمارهای حاوی بافر + باکتری بیشتر از شاهد بود (0/05>p). فراسنجه های تخمیری محیط کشت باکتری و قارچ های شکمبه شامل pH و غلظت نیتروژن آمونیاکی  به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند و به ترتیب در همه ی تیمارها بیشتر و کم تر از تیمار شاهد بودند (0/05>p).

نتیجه گیری: 

استفاده از بافر شیمیایی باعث بهبود شرایط هضم و تخمیر جیره های پر کنسانتره بره های پرواری شد و در بسیاری از موارد اثر باکتری مصرف کننده ی اسید با بافرهای شیمیایی قابل رقابت بود. از طرفی، استفاده ی توام باکتری و بافر نیز اثرات هم افزایی داشتند.