اثر مقادیر مختلف یک مکمل ترکیبی شامل پروبیوتیک، پری بیوتیک و آنزیم بر عملکرد تولیدی، متابولیت های خونی، پروفایل هورمونی و وضعیت آنتی اکسیدانی در مرغ های تخمگذار

با توجه به این که آنزیم ها با افزایش در دسترس بودن مواد معدنی و قابلیت هضم پروتیین و اسیدهای آمینه، موجب بهبود قابلیت هضم جیره های غذایی می شوند، استفاده از آن ها به عنوان یک روش کارآمد برای افزایش سودآوری در صنعت طیور شناخته شده است. علاوه بر این، برخی از آنزیم ها قادر به هیدرولیز کردن کربوهیدرات های غیر نشاسته ای هستند که منجر به افزایش استفاده از انرژی خوراک و همچنین تامین فسفر بیشتر با تجزیه اسید فایتیک می شوند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات مکمل ترکیبی شامل پروبیوتیک، پری بیوتیک و آنزیم (شامل پروتیاز، فیتاز، لیپاز و انواع کربوهیدرازها) بر عملکرد تولیدی، متابولیت های خونی، پروفایل هورمونی و وضعیت انتی اکسیدانی در مرغ تخم‏گذار بود.

مواد و روش ها:

 آزمایش با استفاده از 120 قطعه مرغ تخم گذار (سن 52 هفتگی) در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار، 8 تکرار و 5 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 8 هفته انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون افزودنی) و تیمارهای حاوی مکمل آنزیمی در سطوح 250 و 500 میلی گرم مکمل ترکیبی در کیلوگرم خوراک بودند. تولید تخم مرغ، وزن تخم مرغ و مصرف خوراک روزانه ثبت شد. صفات کیفی تخم مرغ و فراسنجه های بیوشیمی خون در پایان آزمایش بررسی شد.

یافته ها: 

یافته های پژوهش نشان داد که تیمار دریافت کننده سطح 500 میلی گرم در کیلوگرم مکمل ترکیبی، درصد تولید بیشتر، وزن توده تخم مرغ بالاتر و ضریب تبدیل غذایی پایین تری در مقایسه با تیمار فاقد مکمل (شاهد) داشت. درصد تخم مرغ های غیرطبیعی در همه تیمارهای دریافت کننده مکمل ترکیبی در مقایسه با تیمار شاهد کمتر بود (0/05<p). افزودن مکمل ترکیبی به جیره غذایی به طور خطی موجب افزایش مقادیر کلسترول، آلبومین، هورمون تری یدوتیرونین، ظرفیت کل آنتی اکسیدانی و فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز خون شد (0/05<p). در مقابل، غلظت های گلوکز، فسفر، اسید اوریک، آلکالین فسفاتاز، هورمون های TSH و T4، مالون‏دی‏آلدیید و نیتریک اکسید، مشابه فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز خون تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (0/05>p).

 نتیجه گیری:

 استفاده از مکمل ترکیبی در جیره غذایی مرغ های تخمگذار، به ویژه در سطح 500 میلی گرم بر کیلوگرم، در مرحله دوم چرخه تخم گذاری تاثیر مثبتی بر عملکرد تولید و وضعیت سلامت دارد که ممکن است به افزایش وضعیت آنتی اکسیدانی و کاهش سطح تنش مرتبط باشد.