مقایسه عملکرد بره های بلوچی با آمیخته های حاصل از میش های بلوچی با قوچ های کردی و قره گل

آمیخته گری به عنوان سریع ترین روش برای بهره وری از تفاوت بین نژادها، می تواند روش مناسبی برای بهبود عملکرد راندمان تولید گوشت در گوسفند باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه بره های بلوچی با آمیخته های حاصل از میش های بلوچی با قوچ های کردی و قره گل می باشد.

به منظور بررسی اثر آمیخته گری بر عملکرد وزن بره ها تا شیرگیری و دوره پروار و ترکیب لاشه از سه گروه ژنتیکی شامل بره های خالص بلوچی (BB)، آمیخته های قره گل × بلوچی (GB) و کردی × بلوچی (KB) استفاده شد. میش ها در گروه های 50 راسی و هر گروه با 2 راس قوچ آمیزش داده شدند. تعداد 27 راس بره نر خالص و آمیخته در قالب سه تیمار با سه تکرار و سه راس بره در هر تکرار استفاده شدند. داده ها با رویه GLM نرم افزار SAS تجزیه شدند.

بالاترین راندمان باروری (76 درصد) مربوط به گروه ژنتیکی BB به دست آمد. بره های حاصل از قوچ های قره گل دارای بالاترین وزن تولد و بره های حاصل از قوچ های بلوچی دارای کمترین وزن تولد (به ترتیب 4/80 و 3/95 کیلوگرم) بودند. بره های حاصل از قوچ های قره گل نسبت به سایر بره ها افزایش وزن روزانه بالاتری (260 گرم در روز) قبل از شیرگیری داشتند (0/05>p). بیشترین و کمترین میزان مصرف ماده خشک به ترتیب مربوط به گروهGB  با مقدار (1250 گرم در روز) و گروه BB با مقدار (950 گرم در روز) بودند. بیشترین افزایش وزن روزانه پروار در گروه GB و کمترین در گروه BB به ترتیب 169/2 و 93/8 گرم در روز به دست آمد (0/05>p). گروه های مختلف ژنتیکی تاثیر معنی داری بر وزن لاشه های گرم و سرد بره های پرواری داشتند (0/05>p). تاثیر آمیخته گری بر ضخامت چربی، وزن دنبه و ران معنی دار بود (0/05>p).

با توجه به عملکرد تولیدمثلی مناسب در استفاده از قوچ قره گل به عنوان پایه پدری آمیخته گری و عملکرد بهینه در سرعت رشد، مصرف خوراک، ضریب تبدیل در دوره قبل از شیرگیری و پس از شیرگیری و همچنین خصوصیات لاشه شامل وزن لاشه گرم و سرد و دنبه کمتر نسبت به سایر آمیخته های استفاده شده در این تحقیق، احتمالا استفاده از قوچ های قره گل جهت تولید بره های آمیخته تجاری مناسب تر  می باشد.