اثر اولئوروپین بر اضطراب ناشی از استرس مزمن: نقش احتمالی استرس اکسیداتیو و کورتیکواسترون سرم

استرس مزمن با پاتوفیزیولوژی اختلالات روانپزشکی مختلف، از جمله اختلالات اضطرابی و افسردگی مرتبط است.  هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی اولیوروپین بر اضطراب در موش های سوری تحت استرس مزمن بود. جهت القاء استرس مزمن (CRS) موش ها به مدت دو هفته روزانه 2 ساعت در معرض استرس بی حرکتی در دستگاه Restrainer و سپس دو دقیقه شوک الکتریکی با قدرت نیم میلی آمپر قرار گرفتند. موش های تحت استرس مزمن در پنج گروه، شامل کنترل (دریافت کننده حلال دارو)، درمان (اولیوروپین در دوزهای 5/7، 15، 30 میلی گرم بر کیلوگرم) و کنترل مثبت (دیازپام) قرار گرفتند. در موش های CRS اولیوروپین در دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم سبب افزایش دفعات ورود و زمان سپری شده در بازوهای باز EPM شد (05/0 <p). تجویز اولیوروپین در موش های CRS دوز 5/7 میلی گرم بر کیلوگرم آن دفعات در حاشیه بودن را در تست صحفه باز کاهش داد (05/0 <p). تجویز دوزهای مختلف اولیوروپین سبب کاهش پراکسیداسیون لیپیدها و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی مغز و سرم در موش های CRS شد (05/0 <p). اولیوروپین همچنین سبب کاهش کورتیکواسترون سرم در موش های CRS شد. اثربخشی اولیوروپین بر رفتارهای اضطراب در موش های تحت استرس مزمن از طریق کاهش استرس اکسیداتیو می باشد.