بررسی اثر حفاظتی تیموکینون بر روند اسپرماتوژنزیس و شاخص های عملکردی اسپرم در موش سفید صحرایی دریافت کننده تری سیکلازول

ترکیبات دارای خاصیت آنتی اکسیدانی مانند تیموکینون، به میزان قابل توجهی مانع از ایجاد تغییرات حاصل از اثر مواد شیمیایی سمی نظیر تری سیکلازول روی ارگان های احشایی می شوند. لذا این مطالعه به منظور امکان به کارگیری تیموکینون جهت ممانعت از اثرات مخرب سم تری سیکلازول بر روند اسپرماتوژنزیس رت های نر انجام شد. در این مطالعه تجربی، تعداد 42 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 7 گروه شامل: گروه کنترل (بدون دریافت دارو)، گروه شم (محلول 10 درصد تویین 80)، گروه 20 میلی گرم بر کیلوگرم تری سیکلازول، گروه آزمایشی 10 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی 20 میلی گرم بر کیلوگرم تیموکینون، گروه آزمایشی تری سیکلازول 20 و تیموکینون 10 و گروه تری سیکلازول 20 و تیموکینون 20 تقسیم شدند. در پایان دوره ی تیمار، با تهیه برش های بافتی از بیضه، سلول های مسیر اسپرماتوژنز در واحد سطح مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق یافته ها، میانگین تعداد و تحرک اسپرم و تعداد سلول های اسپرماتوگونی در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول افزایش معنی داری را نشان داد (05/0 <p)؛ اما تعداد سلول های لیدیگ در گروه های تیموکینون 20 و گروه تیموکینون 10 در مقایسه با گروه تری سیکلازول کاهش معنی داری را نشان داد (05/0 <p). نتایج مطالعه نشان داد که تیموکینون به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی می تواند سمیت ناشی از تری سیکلازول بر فرآیند اسپرماتوزنز را تا حدودی جبران نماید.