بررسی تاثیر نانولوله های کربنی چندجداره (MWCNTs) بر میزان ترشح هورمون تستوسترون موش صحرایی نر تحت شرایط بی وزنی

با توجه به پیشرفت علم و انجام اکتشافات فضایی و اهمیت حفظ سلامت فضانوردان چه در مدت زمان ماموریت فضایی و چه پس از برگشت به زمین بعد از انجام پژوهش های فضایی، بررسی تاثیرات بی وزنی برروی هورمون تستوسترون و حفظ باروری فضانوردان حایز اهمیت فراوانی می باشد. از طرفی با توجه به کاربرد نانولوله های کربنی در بخش تجهیزات سفینه و همچنین شیلدهای محافظ، فضانوردان در معرض غلظت های بالایی از این نانو ماده قرار خواهند داشت، از این رو بررسی تاثیرات این نانو ماده بر میزان هورمون تستوسترون فضانوردان مرد در شرایط بی وزنی به منظور حفظ قدرت باروری آنها اهمیت شایانی دارد. در تحقیق حاضر، 30 سر موش صحرایی نر مورد استفاده قرارگرفت. حیوانات بطور تصادفی در پنج گروه شش تایی شامل گروه کنترل، شم و سه گروه تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت زمان 30 روز آب و غذای معمولی دریافت کردند. گروه شم به مدت 30 روز در شرایط بی وزنی (در قفس بی وزنی) قرارگرفتند. گروه تجربی1 طی مدت زمان 30 روز 20 میلی گرم/کیلوگرم نانولوله کربنی به صورت درون صفاقی دریافت کردند. گروه تجربی2 به مدت زمان 30 روز در قفس بی وزنی قرار گرفته و 20 میلی گرم/کیلوگرم نانولوله کربنی به صورت درون صفاقی دریافت کردند. گروه تجربی 3 به مدت زمان 30 روز 3 سی سی محلول (5/2 سی سی آب، 5/0 سی سی تویین) به صورت درون صفاقی دریافت کردند. نتایج نشان داد در گروه شم و گروه های تجربی 1 و 2 کاهش وزن در موش های مورد تیمار مشاهده می شود. در بررسی نمونه های سرم خون، میزان سطح تستوسترون به طور معنی داری کاهش پیدا کرده بود. قرارگرفتن در معرض نانولوله های کربنی چندجداره (MWCNT) در شرایط بی وزنی باعث کاهش معنی داری در میزان هورمون تستوسترون می شود.