مقایسه اثرات سمیت دو ماده پارس 2 و گملن به عنوان پراکنده سازهای آلودگی های نفتی بر روی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

آلودگی های نفتی به یکی از چالش های پیش رو و اصلی اکوسیستم های دریایی تبدیل شده است. نشت نفت از نفتکش ها، حوادث دریایی و انتشار از سکوهای نفتی همواره به عنوان آلودگی های نفتی در محیط زیست دریایی شناخته شده اند. در این تحقیق سمیت پراکنده ساز های پارس2، گملن، نفت و ترکیب نفت با هر کدام از این پراکنده ساز ها بر روی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایشات بر روی ماهی کپور معمولی (50/37 ± 500 گرم) در شرایط آزمایشگاهی یکسان صورت گرفته است. تعداد تلفات در هرکدام از تیمارها در هر 24 ساعت مورد شمارش قرار گرفت. تعداد تلفات در نرم افزار اکسل وارد گردید و با استفاده از نرم افزار تخصصی Probit مقادیر LC50  هر یک از ترکیبات محاسبه گردید. مقادیر به دست آمده از طریق نرم افزار آماری SPSS بررسی شد. بر اساس نتایج آماری میزان سمیت پراکنده ساز گملن بسیار بیشتر از پراکنده ساز پارس2 ارزیابی شد. با توجه به این موضوع که هرچقدر میزان LC50 بیشتر باشد، سمیت ماده کمتر است، می توان نتیجه گرفت که پراکنده ساز پارس2 سمی تر از پراکنده ساز گملن است. مقدار LC50  نمی تواند به تنهایی بیان کننده کیفیت یک پراکنده ساز باشد. RET محاسبه شده برای پراکنده ساز پارس2 بیشتر از میزان محاسبه شده برای پراکنده ساز گملن بود. بنابر اطلاعات بدست آمده به نظر می رسد که پراکنده ساز گلمن دارای کارایی بیشتر و سمیت کمتری برای آبزیان نسبت به پراکنده ساز پارس2 می باشد.