مقایسه‏ ی اثربخشی آموزش روانی فرندز، مشاوره ‏ی کوتاه ‏مدت راه حل‏ محور و ورزش‏ های هوازی بر میزان مهارت های ارتباطی دانش‏ آموزان

پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش روان شناختی فرندز، درمان راه حل محور کوتاه مدت و تمرین هوازی بر مهارت های ارتباطی دانش ‏آموزان بود. 

پژوهش حاضر شبه‏ آزمایشی و دارای طرح پیش ‏آزمون-پس ‏آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری است. جامعه آماری این پژوهش تمامی نوجوانان 13 تا 15 ساله مقطع متوسطه اول ناحیه آموزش و پرورش کهریزک در سال تحصیلی 98-98 بودند که از بین آن‏ها تعداد 40 نفر با استفاده از نرم افزار G*POWER به‏عنوان نمونه با روش در دسترس انتخاب و به‏ صورت تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند. گروه آزمایش اول به مدت 10 جلسه 60 دقیقه‏ای (در هفته دوبار) تحت آموزش برنامه‏ ی فرندز، گروه آزمایش دوم به مدت 9 جلسه 90 دقیقه‏ای (در هفته یکبار) تحت آموزش درمان کوتاه‏مدت راه‏حل‏محور، گروهسوم به مدت 12جلسه (در هفته سه‏بار) تحت آموزش برنامه ورزشی فیتنس‏گرام قرار گرفتند؛ و گروه گواه، مداخله‏ای دریافت نکرد. به‎منظور گردآوری داده‏های پژوهش از پرسشنامه مهارت ارتباطی بارتون استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شدند.

تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که در مرحله پیش ‏آزمون-پس ‏آزمون درمان راه‏حل‏محور، آموزش روانی فرندز، و ورزش‏های هوازی به‏طور معناداری منجر به ارتقاء مهارتهای ارتباطی برای خرده‏مقیاس بازخورد (0.009p<)، کلامی (0.006 p<)، و شنیداری (0.001p<) معنادار بوده است. همچنین در پس ‏آزمون-پیگیری خرده ‏مقیاس‏ه ای بازخورد (0.008 p<)،  و شنیداری (0.002 p<)، معنادار بوده‏اند. 

 نتایج نشان داد مداخلات آموزش روان شناختی، درمان راه حل محور کوتاه مدت و تمرینات هوازی بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان موثر است و می‏توان این دوره های آموزشی روان شناختی را برای بهبود مهارت‏های ارتباطی استفاده کرد.