بررسی اثر اکسیدکنندگی FeSo4 و H2O2 بر خنثی سازی اتیدیوم بروماید، یک ماده با قابلیت سرطان زایی و رنگ آمیزی DNA ژنومیک

پژوهشگران علوم بیولوژی جهت بررسی ساختار ماکرومولکول های زیستی، پس از جداسازی این مولکول ها نیازمند تکنیک های همچون الکتروفورز ژل های آگارز می باشند. که به منظور رنگ آمیزی ژل های آگارز اتیدیوم بروماید به علت قیمت مناسب آن متاسفانه تا به امروز به عنوان یکی از اصلی ترین مواد فلوروسانت در اکثر مراکز پژوهشی در دنیا استفاده می شود. در سال های اخیر مصرف وسیع این ماده در آزمایشگاه های بیولوژی و پزشکی به دلیل حلالیت آن در آب، سبب پایداری آن در محیط و ورود آن به اکوسیستم های آبی شده است. که این امر منجر به اختلال در سیستم گردش خون، فعالیت بافت های مختلف بدن و تغییر در فرآیند ترجمه و رونویسی DNA در موجودات مختلف و بروز سرطان شده است. روش های متفاوت فیزیکی و شیمیایی همچون الکترودBDD ، جذب کربن فعال و غیره جهت خنثی سازی اتیدیدم بروماید، پیشنهاد شده است. که اکثر این روش ها به دلیل گران یا پیچیده بودن روش مصرف مورد استقبال پژوهشگران قرار نگرفته است. همچنین یکی از راهکارهای مقرون به صرفه برای مقابله با حذف ترکیبات شیمایی نامطلوب استفاده از اکسیداسیون فنتون ها می باشد ولیکن تاکنون نقش این مواد بر اتیدیوم بروماید سنجیده نشده است. لذا با توجه به کاربرد بالای اتیدیوم بروماید در مطالعات آزمایشگاهی، هدف از این تحقیق بررسی اثر سطوح 6 تیمار مختلف دو ماده شیمیاییH2O2 و Feso4 به عنوان مواد اکسیدکننده قوی و ارزان قیمت بر خنثی سازی اتیدیوم بروماید می باشد. نتایج بیان کرد از بین تیمارهای مختلف تیمار حاوی 200 میلی گرم بر لیتر Feso4 به همراه 300 میلی گرم بر لیترH2O2دارای بالاترین پتانسیل برای اکسید کردن اتیدیوم بروماید بود.