نقش ذهنیت های طرحواره ای در پیش بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران با توجه به نقش میانجی بهزیستی روانی

مواجهه مکرر پرستاران با شرایط دردناک و رنج آور بیماران در بخش های مختلف می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی حرفه ای در آنان گردد که خود می تواند زمینه ساز آسیب های روانی، همچون افت کیفیت مراقبت و برآیندهای مراقبت از بیماران شود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ذهنیت های طرح واره ای در پیش بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران با توجه به نقش میانجی بهزیستی روانی انجام شد.

این مطالعه از نوع طرح های همبستگی پیشرفته مبتنی بر روابط ساختاری و روش تحلیل داده ها، مدل سازی معادله ساختاری در میان 300 نفر از پرستارانی که در فاصله زمانی اردیبهشت تا آبان 1400 در 8 بیمارستان خصوصی شهر مشهد مشغول به کار بودند، انجام گرفت و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ذهنیت طرحواره ای یانگ (2008)، بهزیستی روانی ریف (1989) و کیفیت زندگی کاری قاسم زاده (1384) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با کمک نرم افزارهای آماری SPSS و PLS و آزمون معادلات ساختاری انجام شد.

نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین ذهنیت های طرح واره ای با کیفیت زندگی کاری پرستاران با میانجی گری بهزیستی روانی رابطه معنی داری وجود دارد و متغیر ذهنیت های طرحواره ای قادر است از طریق بهزیستی روانی 87/2 درصد از تغییرات کیفیت زندگی کاری را بیان کند.  

با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود برای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران ذهنیت های طرح واره ای آنان را تعدیل و بهزیستی روانی آنان را بهبود بخشید.