تحلیل کیفی و دسته بندی علل پایداری آسیب های اقتصادی- اجتماعی و توسعه نیافتگی محله دروازه غار

مطالعه بی نظمی‎ها و آسیب های اجتماعی همراه با علل و انگیزه های پیدایی آن ها و نیز شیوه های پیشگیری و درمان این پدیده ها، به انضمام مطالعه شرایط بیمارگونه اجتماعی است؛ زیرا خاستگاه اصلی آسیب‎ها و کژ رفتاری های اجتماعی را باید در کل حیات اجتماعی و نوع خاص روابط انسانی جستجو کرد. نابسامانی‎های اقتصادی - اجتماعی چون: فقر، تورم، گرانی و دیگر عواملی که باعث محرومیت می شوند، زمینه مساعدی را برای انواع مختلف آسیب های اجتماعی فراهم می آورند. ازاین رو مفهوم آسیب شناسی گستره وسیعی پیدا می کند و از ابعاد ارزشی و کاربردی فراوانی برخوردار می گردد. محله هرندی به‎عنوان یکی از محله های جنوب شهر تهران است که علیرغم پیشینه تاریخی و حتی اقتصادی - اجتماعی طولانی، امروزه به یکی از محلات پرمسیله و پرآسیب شهر تبدیل شده است (پروین و دیگران 1392). به گونه‎ای که از آن می‎توان به‎عنوان یک محله رهاشده یا فروپاشیده اشاره کرد. باوجود مداخلات مقطعی و سطحی که در سطح محله هرندی - عمدتا در سطح فیزیکی و نه اجتماعی- انجام شده است همچنان در این محله آسیب های اجتماعی آشکار و پنهان رخ می دهد. وجود بافت فرسوده و قدیمی، انواع خانواده های نابسامان، درگیری و نزاع و... همه نشان از وضعیت نابسامان و رهاشده این محله شهری دارد. هدف اصلی این پژوهش تبیین آسیب شناختی علل پایداری آسیب‏های اجتماعی و اقتصادی محله دروازه غار تهران طی 10 سال منتهی به سال 1398 است. همچنین در این پژوهش به تبیین شرایط تداوم بخش آسیب‎های اجتماعی و اقتصادی محله دروازه غار تهران، تبیین بافتارهای زمینه‎‎ساز آسیب‎های اجتماعی و اقتصادی این محله، و تبیین پیامدهای آسیب‎های اجتماعی و اقتصادی در آن می-پردازیم.