اثربخشی استفاده ازسیستم های واقعیت مجازی در توان بخشی افراد مبتلابه بی ثباتی عملکردی مچ پا- مطالعه مروری نظامند

 با توجه به شیوع بالای بی‌ثباتی عملکردی مچ پا ، هزینه‌های اولیه و ثانویه ناشی از آن، و مهم‌تر از همه، رنج شخصی افراد مصدوم ، پیشنهاد برنامه‌های توان‌بخشی اثربخش ضروری است. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر ، مروری بر اثربخشی مداخلات مبتنی بر واقعیت مجازی در توان‌بخشی بیماران مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا است.

 جستجوی مقالات در پایگاه‌های اسپورت دیسکاس، پابمد، وب آف ساینس، مدلاین، اسکاپوس و  امبیس بدون محدودیت زمانی تا جون سال 2021 صورت گرفت. کلیدواژه‌های انتخابی شامل واقعیت مجازی، بی ثباتی مچ پا و پیامدهای بالینی مانند دامنه حرکت ، درد، قدرت، عملکرد، تعادل، کنترل پاسچر و راه رفتن بود. برای ارزیابی کیفیت مقالات انتخاب شده از مقیاس پدرو استفاده شد. گزارش دهی نیز بر اساس دستورالعمل‌های پریزما صورت گرفت.

یافته‌ها: 

متعاقب حذف مقالات تکراری و غیر مرتبط، متن کامل 10 مقاله از پایگاه‌های موردنظر دریافت و اطلاعات مورد نیاز استخراج شد. نتایج مطالعاتی که از تحلیل‌های آماری درون‌گروهی استفاده کرده بودند نشان می دهد که مداخلات تمرینی مبتنی بر واقعیت مجازی تاثیر معنی‌داری بر روی تعادل، کنترل پاسچر و عملکرد حرکتی و خود گزارشی افراد مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا دارد. بااین‌حال، تفاوت معنی‌داری بین اثربخشی مداخلات تمرینی مبتنی بر واقعیت مجازی با توان‌بخشی سنتی از جهت تاثیر بر تعادل، کنترل پاسچر، قدرت، دامنه حرکتی و عملکرد خود گزارشی در افراد مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا وجود ندارد.

نتیجه‌گیری: 

هر چند که شواهدی دال بر برتری اثربخشی مداخلات مبتنی بر واقعیت مجازی در مقایسه با توان‌بخشی سنتی وجود ندارد، با این حال نتایج مطالعه حاضر گویای این است که مداخلات مبتنی بر واقعیت مجازی حداقل به اندازه تمرینات سنتی در توان‌بخشی افراد مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا موثر هستند. با توجه به محدودیت‌ها و ضعف روش‌شناختی مطالعات کنونی، نیاز به انجام مطالعات دقیق‌تری در مورد بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی برواقعیت مجازی در توان‌بخشی بیماران مبتلابه بی‌ثباتی مچ پا است.