تاثیر محلول پاشی فولویک اسید و سالیسیلیک اسید بر برخی ویژگی های رشدی و فیزیولوژیکی و محتوای اسانس آویشن باغی (Thymus vulgaris L.)

اهداف:

 این پژوهش با هدف بررسی تاثیر اسیدسالیسیلیک و اسید فولویک بر تعدادی از شاخص های رشدی و محتوای اسانس در گیاه آویشن باغی در شرایط ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان دانشگاه تبریز انجام گرفت.

این آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. فاکتور اول و دوم به ترتیب شامل اسیدفولویک در غلظت های (0، 1، 5/1، 2 میلی گرم در لیتر) و اسیدسالیسیلیک در غلظت های (0، 10، 50 و 100 میکرومولار) بود. پس از انجام محلول پاشی و برداشت، وزن تر و خشک گیاه، رنگیزه های فتوسنتزی، غلظت فلاونویید کل، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و مقدار اسانس اندام هوایی اندازه گیری شد.

غلظت های مختلف اسید فولویک بر خصوصیات رشدی از جمله ارتفاع گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی و درصد ماده خشک و همچنین غلظت کلروفیل اثر معنی دار داشت. همچنین اسیدسالیسیلیک تاثیر افزایشی معنی داری بر وزن، فعالیت آنتی اکسیدانی کل، فلاونویید و محتوای اسانس داشت. در غلظت 1.5 میلی گرم در لیتر اسیدفولویک، بالاترین میزان ارتفاع و عملکرد تر و خشک گیاه و بالاترین غلظت کلروفیل b مشاهده شد. همچنین اثر متقابل اسیدسالیسیلیک و اسیدفولویک بر عملکرد تر و خشک گیاه نیز تاثیر معنی داری نشان داد. بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی کل و فلاونویید در غلظت 100 میکرومولار اسید سالیسیلیک به دست آمد. بیشترین محتوای اسانس، در غلظت 50 میکرومولار اسید سالیسیلیک به دست آمد.

به منظور تولید بیشترین عملکرد گیاه، کاربرد غلظت 50 میکرومولار اسیدسالیسیلیک و اسیدفولویک با غلظت 1.5 میلی گرم بر لیترمناسب به نظر می رسد. همچنین برای دستیابی به بالاترین محتوای اسانس شاخساره و برگ، غلظت 50 میکرومولار اسیدسالیسیلیک پیشنهاد می شود