ارزیابی جایگاه بیومیمتیکس در طراحی شهری با الهام از موریانه؛ موردپژوهی: شهرهای دستکند ایران

توسعه پایدار و به تبع آن معماری پایدار از مباحث جاری برای آشتی انسان با طبیعت و حل مشکل بیگانگی انسان با محیط که نتیجه نگرش مادی به طبیعت است می باشد. الهام از طبیعت که در طراحی های معماری و حتی صنعتی، منشا بسیاری از طرح ها برمبنایی پایدار بوده، تاکنون در طراحی شهری چندان کارامد نبوده است. هدف این تحقیق، که به روش توصیفی- تحلیلی و از نوع تحلیل مقایسه ای است، توصیف و تحلیل نمونه های نادری از توسعه شهری و اجتماعی بر اساس الگوهای طبیعی و نهایتا استخراج اصولی برای طراحی پایدار شهری می باشد. شهر میمند، نوع منحصر به فردی از طراحی سکونتگاه با الهام از طبیعت است که مقایسه آن با زندگی یک واحد اجتماعی طبیعی نظیر لانه مورچه ها و تحلیل آن کمک شایانی به استخراج این اصول می کند. اصل تناسبات در طراحی و ایجاد هماهنگی بین عناصر و پیش بینی توسعه فیزیکی آینده شهرها از مهم ترین اصول منتج از این مقایسه می باشد.