تجربه کارکنان، کارشناسان و متخصصان آموزش سلامت ایران از ویژگی های فردی آموزش دهنده سلامت: یک مطالعه کیفی

وضعیت آموزش سلامت در کشور مطلوب نیست. جهت نهادینه سازی علم آموزش سلامت در نظام سلامت کشور، تعیین شایستگی های کارکنان نظام سلامت در این زمینه ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تبیین ویژگی های فردی آموزش دهنده سلامت انجام شد.

این مطالعه کیفی به روش تحلیل محتوا با رویکرد لاندمن و گرانهایم در سال 1398 انجام شد، 31 نفر از متخصصان آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، کارشناسان سلامت و پزشکان در سطوح مختلف نظام سلامت به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید. به منظور تایید دقت داده ها، شاخص های اعتبار، اعتماد، تاییدپذیری و انتقال پذیری مد نظر قرار گرفت.

علاوه بر درون مایه های مربوط به شایستگی های علمی و حرفه ای، درون مایه ویژگی های فردی آموزشگر سلامت مشخص شد. این درون مایه شامل 11 طبقه اصلی: اخلاق و تعهد حرفه ای، اعتماد به نفس، الگو بودن، اهل مشورت بودن، باورهای قلبی، تعالی شغلی و توسعه فردی، سلامتی، شایستگی فرهنگی، ظواهر، علاقمندی و ویژگیهای زمینه ای بود.

آموزشگر سلامت علاوه بر شایستگی های علمی و تخصصی، باید دارای اخلاق و تعهد حرفه ای، اعتماد به نفس، باورهای قلبی، سلامتی، شایستگی فردی و علاقمندی بوده، همچنین علاوه بر الگو بودن، باید ظواهر مناسب داشته و در راستای تعالی شغلی و توسعه فردی کوشا باشد. لذا پیشنهاد می شود در برنامه های درسی این ویژگی ها مد نظر قرار گیرد.