بررسی مقایسه ای شیوع اشریشیا کلی مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف در میان جدایه های اشریشیا کلی ادراری و مدفوعی زنان مبتلا به عفونت دستگاه ادراری شهرستان کرمان

چالش مهم برای درمان عفونت ادراری، گسترش اشریشیا کلی مولد بتالاکتامازهای وسیعالطیف میباشد. لذا فراوانی ژن های بتالاکتاماز اصلی، مقاومت نسبت به بتالاکتامها و توانایی تولید بتالاکتامازهای وسیعالطیف در اشریشیا کلی ادراری و مدفوعی زنان دچار عفونت ادراری مقایسه شد.

این مطالعه در سال 1399 بر روی 60 جدایه اشریشیا کلی شامل 30 جدایه از ادرار و 30 جدایه از مدفوع 30 زن دچار عفونت ادراری که به آزمایشگاه های تشخیصی شهر کرمان مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. حضور ژنهای M-blaCTX و blaTEM در این جدایه ها با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز و مقاومت به سفتازیدیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون با روش انتشار از دیسک و فراوانی جدایه های مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف با روش تایید فنوتیپی موسسه استاندارد بالینی و آزمایشگاهی بررسی گردید.

فراوانی M-blaCTX و blaTEM در جدایه های مدفوعی به ترتیب 73/3 %و86/7 %و در جدایه های ادراری به ترتیب 83/3 %و 90 %بود. مقاومت به سفتازیدیم، سفوتاکسیم و سفتریاکسون به طور مساوی در 10 %از جدایه های مدفوعی و 23/3 % ،20 %و 20 %از جدایه های ادراری مشاهده شد و 3/3 %از جدایه های مدفوعی و 13/3 %از جدایه های ادراری مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف بودند. این فراوانی ها در میان جدایه های مدفوعی و ادراری تفاوت معنی داری نداشت. تشابه قابل توجه خصوصیات مورد بررسی در میان جدایه های مدفوعی و ادراری هر زن، احتمال وجود تشابه ژنتیکی بین عوامل عفونت ادراری و فلور روده و یا انتقال عناصر ژنتیکی متحرک بین آنها را تقویت میکند.

انجام تست حساسیت ضدمیکروبی روی نمونه های بالینی جهت انتخاب موثرترین دارو و کاهش هزینه های درمانی ضروری است.