نقش رسانه های اجتماعی در کنشگری اجتماعی کردهای کشور ایران

کنشگری دیجیتال بیانگر استفاده از فناوری های دیجیتال تلفن همراه و دستگاه های مبتنی بر اینترنت برای تغییرات سیاسی و اجتماعی است. در مبارزه برای تغییر دنیا، کنشگران اجتماعی فناوری های ارتباطی جدید را پذیرفته اند. از سال 1990 بحث ها درباره کنشگری اینترنتی و نحوه استفاده از رسانه های جدید توسط جنبش های اجتماعی افزایش یافته است. از جنبش زاپاتیستا در سال 1994 و تظاهرات سازمان تجارت جهانی در سال 1999 تا بهار عربی و جنبش اشغال جهانی در سال 2011، اینترنت نقش خود را در بسیج، سازماندهی، اطلاع رسانی و ارتباطات بین المللی برای اعتراض ثابت کرده است. هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعه کنشگری اجتماعی کردهای ایران در فضای مجازی است. داده های پژوهش با روش مردم نگاری مجازی و مصاحبه عمیق گردآوری شده است. بر اساس یافته های پژوهش، اصلی ترین مزایای اینترنت و رسانه های اجتماعی برای کنشگران کرد، استفاده از شبکه های اجتماعی برای بیان هویت قومی، استفاده از زبان کردی توسط کردهای ایران، استفاده از اینترنت به مثابه رسانه جایگزین و ارتباط درون قومیتی با کردهای کشورهای دیگر است. همچنین از نظر کنشگران، کنشگری در فضای مجازی دارای معایبی نظیر نداشتن مهارت های لازم در استفاده از فضای مجازی، گسترش فعالیت های اسلکتیویستی و عدم تسلط به زبان مادری است.