بررسی ارتباط سطوح مختلف شاخص میزان شکستگی DNA (DFI) بر نتایج آنالیز اسپرم قبل و بعد از عمل واریکوسلکتومی در بیماران نابارور

مطالعات نشان داده اند که آنالیز اسپرم رایج، وضعیت باروری را به صورت کامل مشخص نمی کند. 15% مردان نابارور، بررسی بالینی و آزمایشگاهی طبیعی دارند. شاخص تکه تکه شدن DNA (DFI) میزان آسیب به DNA را مشخص می کند. 20% مردانی که علت ناباروری با علت نامشخص دارند، سطح DFI نسبت به حالت طبیعی، بالاتر می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی بالینی DFI به عنوان یک نشانگر پیش بینی کننده نتایج عمل واریکوسل انجام شد.

روش کار:

 این مطالعه مشاهده ای طولی در سال 1400-1399 بر روی 60 نفر از بیمارانی که به دلیل ناباروری در بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد تحت عمل واریکوسل قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران بر اساس سطح DFI (کمتر از 15%، 30-15% و بیشتر از 30%) به ترتیب به سه گروه با باروری عالی، متوسط و ضعیف تقسیم شدند، سپس آنالیز منی قبل و بعد از عمل انجام گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 24) و آزمون های تی جفتی، ویلکاکسون و آنالیز واریانس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.

میانگین DFI در گروه های باروری عالی 92/2±83/10، متوسط 05/6±10/21 و ضعیف 73/10±56/46 بود. آنالیز اسپرم بیماران با باروری متوسط و ضعیف در هر سه حیطه تعداد، تحرک و شکل به شکل معنی داری بهبود یافت. به طور متوسط تعداد 91/16±92/8 میلیون در سی سی، تحرک 73/19±93/13 درصد و شکل اسپرم ها 57/3±17/3 درصد پس از عمل، بهبود یافت.

هرچقدر میزان DFI قبل از عمل بیشتر باشد، عمل واریکوسل باعث بهبود بیشتری در فاکتورهای آنالیز اسپرم می گردد. در واقع می توان این گونه برداشت کرد که DFI می تواند اثر پیشگویی کننده بر نتایج عمل واریکوسل داشته باشد. به عبارتی، مقادیر بالای DFI می تواند به صورت بالقوه، یک اندیکاسیون عمل واریکوسل قلمداد شود.