تاثیر خودشفابخشی بر شفقت خود، عزت نفس و پرخاشگری نوجوانان دختر بدسرپرست

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودشفابخشی بر شفقت خود، عزت نفس و پرخاشگری نوجوانان دختر بدسرپرست بود.

روش پژوهش به شیوه ی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش شامل دختران نوجوانان بدسرپرست شهر اصفهان بود که به منظور اجرای پژوهش، از طریق فراخوان عمومی در مراکز مشاوره 40 نفر که تمایل به شرکت در طرح را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) گمارده شدند. پرسشنامه های شفقت خود ریس، پامیر، نف و ون گاچت (2011)، عزت نفس کوپراسمیت (1967) و پرخاشگری آیزینک و گلین ویلسون (2011) به عنوان پیش آزمون اجرا و سپس گروه آزمایش تحت 14 جلسه (به صورت هفته ای یک جلسه 30 دقیقه ای) آموزش خودشفابخشی قرار گرفتند و پس از اتمام آموزش پس آزمون و پس از یک ماه پیگیری، برای هر دو گروه اجرا شد.

برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش خودشفابخشی در افزایش شفقت خود و عزت نفس و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه شرکت کنندگان تاثیر معناداری داشته است (0/05>p).

نتیجه گیری: 

بنابر نتایج تحقیق انجام شده می توان روش آموزشی خودشفابخشی را بعنوان یکی از رویکردهای جدید مثبت گرا جهت افزایش سلامت روانشناختی دختران نوجوان بدسرپرست با اثرات نسبتا پایدار، برای افزایش مهارت های خود مراقبتی به کاربرد.