ارتقاء بهزیستی روان شناختی در دانشجویان زن ناجا براساس تاب آوری و سازگاری اجتماعی: نقش واسطه ای ذهن آگاهی

دانشجویان زن ناجا به واسطه رشته تحصیلی ، شغل و نقش خود در خانواده با مشکلات و استرس زیادی مواجه بوده و بهزیستی روانشناختی آنها در معرض خطر است. بنابراین یافتن عوامل بالقوه درونی برای مقابله با آسیب های روانی ناشی از این استرسها و تقویت آنها بسیار مهم است. در همین راستا هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای ذهن آگاهی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن ناجا بر اساس تاب آوری و سازگاری اجتماعی آنها بود.

از بین 241دانشجوی زن دانشگاه ناجای تهران در سال تحصیلی 1400-1399، که به پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف (1989) تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) سازگاری اجتماعی بل (1961) و ذهن آگاهی بروان و رایان (2003) پاسخ دادند، داده های 208 نفر که کامل بود وارد تحلیل شد.

مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پژوهش از برازش نسبتا خوبی برخوردار بوده و قابل قبول است. تحلیل مسیر نیز نشان داد که تاب آوری هم به طور مستقیم و هم با واسطه گری ذهن آگاهی قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی هست. اما سازگاری اجتماعی نه به طور مستقیم و نه غیر مستفیم بهزیستی روانشناختی را پیش بینی نکرد (05/0<p).

نتایج پژوهش نشان می دهد برای ارتقاء بهزیستی روانشناختی دانشجویان ناجا باید تمهیداتی درجهت افزایش تاب آوری و ذهن آگاهی آنها در قالب دوره های آموزشی و خدمات روانشناختی دردانشگاه ناجا به صورت حضوری، غیرحضوری و اینترنتی اندیشیده شود.