تبیین مبانی نظریه حصر روشی فلسفه در «برهان إن به تلازم عام» و نقد آرای مخالف

از دیرباز، روش شناسی فلسفه در اندیشه محققان فلسفه زوایای مختلفی داشته است که می توان یکی از لایه های عمیق آن را نظریه علامه طباطبایی با عنوان حصر روشی فلسفه، در برهان إن به تلازم عام، دانست. نوشتار پیش رو با روشی توصیفی و تحلیلی، به تبیین و بسط مبانی این اندیشه و نقد آرای مخالف آن پرداخته است و هدف آن بیان اثرگذاری مستقیم مبانی فلسفی علامه بر روش شناسی ایشان است و بر این نکته تاکید دارد که با توجه به هم خوانی مبنا و روش مبتکرانه علامه در ارایه این نظریه، اشکالی بر آن وارد نیست. اهمیت بررسی و تایید نظریه علامه به این شکل، زمانی روشن می شود که بدانیم محصلان فلسفه در برخورد با این نظریه، از همان آغاز با آرای مخالف آن مواجه می شوند و در مبانی فلسفی این روش شناسی تامل نمی کنند؛ حال آنکه تعمق بیشتر و دقیق تر نشان می دهد که مبانی حکمت متعالیه، روشی جز روش پیشنهادی علامه به دست نمی دهد و نپذیرفتن این روش است که منتقدان را با اشکالات مبنایی مواجه می کند.