ارتباط سطح مقاومت به بیماری آتشک (Erwinia amylovora) با تنش اکسیداتیو کلروپلاستی و میتوکندریائی در دو رقم گلابی هاروسوئیت و بارتلت

تنش اکسیداتیو ناشی از باکتری بیماری آتشک در گیاه میزبان شامل دو تنش اکسیداتیو کلروپلاستی و میتوکندریایی است و این تنش در نهایت منجر به بروز نکروز در بافت ها می شود. این پژوهش با هدف مقایسه سهم دو اندامک کلروپلاست و میتوکندری در ایجاد نکروز بیماری با استفاده از بازدارنده زنجیره انتقال الکترون کلروپلاستی گلوتارآلدهید و میتوکندریایی روتنون در دو رقم گلابی (بارتلت و هاروسوییت) انجام شد. با توجه به تاثیر نکروززایی دو بازدارنده فوق، در آزمایش های مقدماتی غلظت بهینه گلوتارآلدهید و روتنون در شرایط درون شیشه تعیین و با توجه به تاثیر یکسان غلظت های 5 و 10 میلی گرم بر لیتر دو بازدارنده، این غلظت ها برای ارزیابی کشت توام باکتری و میزبان مورد استفاده قرار گرفتند. در بررسی اثر متقابل باکتری با ارقام گلابی، ظهور نکروز در رقم حساس بارتلت و متحمل هاروسوییت به ترتیب 48 و 72 ساعت پس از آلوده سازی مشاهده شد. لیکن استفاده از بازدارنده روتنون و گلوتارآلدهید در هر دو غلظت 5 و 10 میلی گرم بر لیتر، تاخیر در زمان ظهور اولین علایم و کاهش سرعت پیشرفت نکروز را در هر دو رقم به همراه داشت. در رقم هاروسوییت، تاثیر بیشتر بازدارنده گلوتارآلدهید در غلظت 10 میلی گرم بر لیتر دیده شد. تاثیر بیشتر بازدارنده کلروپلاستی گلوتارآلدهید در شدت بازدارندگی تقریبا یکسان با بازدارنده میتوکندریایی روتنون بیانگر احتمال تاثیر بیشتر زنجیره انتقال الکترون کلروپلاستی در تنش اکسیداتیو حاصل از بیماری آتشک در میزبان بود. علاوه بر این، در رقم حساس بارتلت در شرایط استفاده از بازدارنده میتوکندریایی میزان نزدیکی سرعت پیشرفت علایم نکروز نسبت به شرایط استفاده از بازدارنده کلروپلاستی بیشتر بود که می تواند دلیلی بر نقش موثر ترکلروپلاست در تحمل به آتشک در رقم متحمل هاروسوییت باشد.