بررسی نقش رضایت پزشک یا کادر درمان مرتکب قتل اتانازی در پرداخت دیه با تاکید بر آیه 8 سوره مائده
پژوهش حاضر تلاش می کند مساله نقش رضایت پزشک یا کادر درمان مرتکب قتل اتانازی در پرداخت دیه با تاکید بر آیه 8 سوره مایده و ادله فقهی و حقوق ایران را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد تا از رهگذر این بررسی های حکم حقوقی و فقهی این مساله مبرهن گردد.
مواد و روش ها:
این پژوهش با روش مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون قرآنی، فقهی و حقوقی اطلاعات لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
اتانازی یا هومرگی (euthanasia) که به معنی «مرگ خوب» است، در اصطلاح، شرایطی است که در آن بیمار بنا به درخواست خودش به صورت طبیعی و آرام بمیرد. پرسش پژوهش آن است که «آیا رضایت پزشک یا کادر درمان مرتکب قتل اتانازی در پرداخت دیه نقشی دارد یا خیر؟» فرضیه پژوهش این است که بر اساس ماده 384 قانون مجازات اسلامی؛ در صورتی که اولیای دم خواهان دیه باشند ، بدون موافقت قاتل، حق اخذ دیه از او و یا اموالش را ندارند. نکته قابل تامل در این ماده قانونی آن است که پرداخت دیه از اموال جانی به مجنی علیه را مقید به رضایت جانی کرده است. این ادبیات قانونگذاری برگرفته از دیدگاه برخی فقهاست. فرضیه محقق آن است که اصولا رضایت جانی در این ماده قانونی جایگاهی ندارد و اگر اولیای دم خواهان دیه باشند،جانی باید به تعداد مقتولین دیه بدهد. نوشتار حاضر در پژوهشی توصیفی-تحلیلی، با نگاهی مسیله محورانه، رضایت جانی در این ماده قانونی را نقد و مبانی فقهی آن را دنبال می کند. بر اساس یافته های تحقیق رضایت جانی در ماده مذکوربه دلیل ناسازگاری با قواعد فقهی نیاز به بازنگری دارد.
با توجه با آیات قرآن کریم و روایاتی از جمله آیه شریفه «اعدلوا هو اقرب للتقوی» (مایده: 8) که اقتضای عدالت و اصل مهم قرآنی است و همچنین در نظر گرفتن حقوق اولیای دم نباید رضایت جانی را موثر دانست.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.