رابطه کودک آزاری با کندی زمان شناختی با نقش میانجی اجتناب تجربی و نقش تعدیل گر اختلال نقص توجه-بیش فعالی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کودک آزاری با کندی زمان شناختی با نقش میانجی اجتناب تجربه ای و نقش تعدیلگر اختلال نقص توجه-بیش فعالی بود. در این پژوهش همبستگی جامعه آماری شامل 1066 نفر در دامنه سنی 18 تا 60 سال بود که ابتدا 40 نفر از آنآن که کودک آزاری را انکار می کردند از پژوهش کنار گذاشته شدند و سپس افراد باقی مانده بر اساس نمره z پرسشنامه ADHD به دو گروه تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس درجه بندی ADHD بزرگسالان بارکلی (BAARS)، پرسشنامه ضربه کودکی (CTQ) و پرسشنامه پذیرش و عمل-نسخه دوم (AAQ-II) می باشد. یافته ها نشان دادند اجتناب تجربه ای رابطه کودک آزاری با کندی زمان شناختی را میانجی می کند و اختلال نقص توجه-بیش فعالی فقط رابطه کودک آزاری با اجتناب تجربه ای را تعدیل می کند. نتیجه گیری: اجتناب تجربه ای رابطه کودک آزاری با کندی زمان شناختی را تعدیل می کند و در بروز علایم کندی زمان شناختی می تواند نقش داشته باشد. بنابراین به پژوهشگران و درمانگران پیشنهاد می شود به نقش میانجی اجتناب تجربه ای در بروز علایم کندی زمان شناختی در قربانیان کودک آزاری توجه داشته باشند.