بررسی تاثیر محیط شرطی سلول های ‏بنیادی مزانشیمی تیمارشده با ‏DCA‏ بر ‏رفتارهای زیستی سلول های سرطان پستان

سرطان نتیجه رشد بی رویه سلول های بدخیم است که توانایی گسترش به سایر اعضای بدن را دارند. دی کلرواستات (DCA) به عنوان یک داروی جدید برای کنترل سرطان های مختلف مورد توجه قرار گرفته است. همچنین اثرات سلول های بنیادی یا محیط شرطی (CM) این سلول ها در درمان یا کنترل برخی سرطان ها نشان داده شده است. در این تحقیق ابتدا سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی انسانی (h-ADMSCs) و سلول های سرطان پستان رده 4T1 با غلظت های مختلف DCA تیمار شده و میزان زنده مانی آنها به وسیله تست MTT بررسی شد و غلظت 1 میلی مولار جهت جمع آوری CM انتخاب شد. h-ADMSCs با چهار گروه شامل گروه های فاقد FBS، با و بدون DCA (-FBS/±1mM DCA) و گروه های حاوی 5 درصد FBS، با و بدون DCA (+5% FBS/±1mM DCA) برای تهیه CM، تیمار شدند. سپس میزان زیستایی، پتانسیل کلونی زایی، پروفایل چرخه سلولی و میزان آپاپتوز سلول های 4T1 تیمارشده با CM بررسی شد. نتایج بررسی ها نشان داد CM در گروه -FBS/+DCA نسبت به گروه -FBS/-DCA، به ترتیب باعث کاهش زنده مانی (05/0<p) و افزایش تکثیر سلول های 4T1 می شوند. همچنین CM گروه +5% FBS/+DCA نسبت به گروه +5% FBS/-DCA، قادر به افزایش زنده مانی و تکثیر سلول های 4T1 می باشند. همچنین CM گروه های چهارگانه مورد مطالعه، باعث تغییراتی در میزان آپاپتوز و پروفایل چرخه سلولی سلول های 4T1 شد. به نظر می رسد که DCA با تاثیر بر ترکیبات CM سلول های بنیادی مزانشیمی، می تواند باعث افزایش زنده مانی و تکثیر سلول های 4T1 سرطان پستان شود.