مقایسه تاثیر سه داروی میدازولام، پروپوفول و دکسمدتومیدین بر میزان تغییرات همودینامیک در بیماران جراحی کاتاراکت با بی حسی موضعی در مرکز آموزشی درمانی 5 آذر گرگان سال 1400-1401

جراحی کاتاراکت بیشتر در افراد مسن انجام می شود و انتخاب داروی بیهوشی در این افراد اهمیت ویژه ای دارد. در حال حاضر چندین روش آرام بخشی با میزان موفقیت و عوارض جانبی متفاوتی وجود دارد. در این مطالعه آثار میدازولام، پروپوفول و دکسمدتومیدین برای آرام بخشی طی جراحی کاتاراکت تحت بی حسی موضعی بررسی شد.

در این مطالعه 90 بیمار که کاندید جراحی کاتاراکت بودند، براساس بیهوشی کلاس 2 و 3 (براساس معیارهای ASA) وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی دوسوکور، به سه گروه تخصیص یافتند. گروه اول میدازولام، گروه دوم پروپوفول و گروه سوم دکسمدتومدین دریافت کردند. حین عمل و ریکاوری، مقادیر فشارخون، اشباع اکسیژن خون شریانی، ضربان قلب و بروز عوارض ثبت شد. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 میانگین سطح اشباع اکسیژن خون شریانی (SPO2) در سه گروه از بیماران بررسی شده در اتاق عمل تفاوت معنی داری نداشت (05/0<P)، ولی در ریکاوری SPO2 در گروه پروپوفول تغییر کمتری نسبت به دو داروی دیگر داشت (05/0>P). اندازه گیری فشارخون دیاستولیک در سه گروه از بیماران حین عمل تفاوت معنی داری نداشت (05/0<P)، ولی در مرحله ریکاوری، در گروه دریافت کننده دکسمدتومیدین تفاوت معنی داری دیده شد (05/0>P). تغییرات ضربان قلب در سه گروه از بیماران هنگام عمل و ریکاوری تفاوت معنی داری نداشت (05/0<P).

نتیجه گیری:

 نتایج نشان داد در بیماران با فشارخون بالا و بیماران دارای تپش قلب، دکسمدتومیدین گزینه بهتری برای آرام بخشی بیماران است.