بررسی باورهای مرتبط با دارودرمانی و میزان تبعیت از درمان در بیماران مبتلابه دیابت نوع دو شهر همدان در سال1400

امروزه علی رغم وجود داروهای بسیار موثر در کنترل قند خون بیماران دیابتی، افراد نسبتا کمی از درمان دارویی خود تبعیت می کنند. عوامل متعددی ممکن است در عدم تبعیت درمان دارویی نقش داشته باشند. در این مطالعه تاثیر باورهای مرتبط با دارودرمانی بر میزان تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو موردبررسی قرار گرفت.

روش ها:

 در یک مطالعه ی مقطعی به روش نمونه گیری در دسترس، 248 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک تخصصی دیابت شهر همدان در سال 1400 انتخاب شدند. میزان تبعیت دارویی با پرسشنامه ی موریسکی و باور دارویی با پرسشنامه ی Beliefs about Medicines Questionnaire بررسی گردیدند. داده ها با استفاده از آزمون کای دو، آنالیز واریانس و کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری 05/0 تحلیل شدند.

یافته ها:

 میانگین سنی بیماران (9/16)6/52 سال بود. 6/51 % زن، 3/61 % بودند. فراوانی تبعیت درمان دارویی ضعیف، متوسط و خوب به ترتیب در بیماران2/53 %، 8/25 % و21 % بود. در بیماران با تبعیت درمان دارویی ضعیف، متوسط و خوب به ترتیب میانگین (انحراف معیار) نمره ی باور نیاز به درمان دارویی (8/5)9/17، (7/3)2/17و (2/1)7/17، باور نگرانی از درمان دارویی (0/2)6/16، (3/2)6/17و (8/1)1/17، باور روش تجویز دارویی (2/2)2/13، (6/2)6/12و (3/2)2/12، نمره ی کلی باور درمان دارویی (1/8)3/58، (8/6)6/57 و (7/4)5/55 و باور آسیب های درمان برابر با (9/2)6/10، (5/3)2/10 و (0/3)5/8 بود که تنها باور آسیب های درمان ازنظر آماری معنی دار بود (05/0<p).

نتیجه گیری: 

بیش از نیمی از بیماران، تبعیت درمان دارویی مناسبی نداشتند. باور آسیب های درمان دارویی و ترس از عوارض داروهای دیابت به طور معنی داری با کاهش تبعیت درمان دارویی بیماران مرتبط بود.