اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری بر تاب آوری و تنظیم هیجان زنان چاق شهر آمل

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی شناختی رفتاری بر تاب آوری و تنظیم هیجان زنان چاق شهر آمل بود.

پژوهش حاضر نیمه تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون با پیگیری یک ماهه بود. جامعه آماری پژوهش، 200 نفر از زنان چاقی بودند که برای درمان روانشناختی به یکی از مراکز روانشناختی مراجعه کرده بودند، 50 نفر به شیوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه 25 نفری آزمایشی و گواه قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویسون (2003) و پرسشنامه تنظیم هیجان گارنفسکی و کرایج (2006) جمع آوری شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان شناختی رفتاری رایت، براون، تاسی و باسکو (2017) قرار گرفت؛ سپس هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به وسیله پرسشنامه های تاب آوری و تنظیم هیجان مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه های مکرر در نرم افزار SPSS-21تحلیل شدند.

یافته ها:

 نتایج حاکی از تاثیر درمان پردازش درمان شناختی رفتاری بر تاب اوری (37/4F=، 019/0P=) و تنظیم هیجان (92/5F=، 005/0P=) در مرحله پس آزمون و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود.

نتیجه گیری:

 بر اساس نتایج به نظر می رسد که درمان گروهی شناختی رفتاری در افزایش تاب آوری و تنظیم هیجان زنان تاثیر دارند. بنابراین پیشنهاد می شود روان درمانگران در کنار دیگر اقدامات روانی و اجتماعی از این شیوه درمانی برای افزایش تاب آوری و تنظیم هیجان زنان چاق استفاده کنند.