تحلیل پارادایمیک سازه‏ های اجتماعی اثرگذار بر عدم موفقیت پروژه ‏های توسعه‏ای - روستایی (مورد مطالعه: پروژه ایستگاه پمپاژ آب روستای پاسار هرسین)

در دهه ‏های گذشته طرح‏های توسعه‏ای متعددی در کشور اجرا شده است، که یکی از مهم ترین این طرح ها، طرح توسعه باغات و مطرح شدن شبکه‏ ایستگاه ‏های پمپاژ آب می‏باشد. با توجه به این‏که بسیاری از این طرح‏ها با شکست مواجه شده است، پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از نظریه زمینه‏ای به آسیب‏شناسی پروژه ایستگاه پمپاژ آب روستای پاسار هرسین پرداخته است. به منظور گردآوری اطلاعات از مصاحبه عمیق، گروه متمرکز و مشاهده مستقیم محقق استفاده شد که تجزیه و تحلیل داده‏ها طی دو مرحله‏ی‏کدگذاری باز و محوری انجام شد جامعه مورد مطالعه این پژوهش کارشناسان درگیر در پروژه و بهره ‏برداران روستای پاسارمی‏باشند. همچنین در انجام مصاحبه‏ ها از تکنیک‏ های نمونه ‏گیری هدفمند از نوع بارز در مرحله اول (مصاحبه با بهره ‏برداران و کارشناسان شناخته شده و دارای اطلاعات) و گلوله برفی در مرحله دوم (مصاحبه با افراد معرفی شده از جانب سایر نمونه ‏ها) درجهت رسیدن به اشباع نظری و غنای مفهومی بهره گرفته شده است.شکست پروژه موضوع و پدیده ی اصلی بود که پژوهشگران در مرور و بازخوانی یادداشت‏های میدانی خود، مکررا با آن برخورد داشتند. همچنین در این بررسی با بهره‏ گیری از مدل پارادایمی شرایط علی (برنامه‏ریزی ضعیف و ناکارآمد، سازماندهی و کارگزینی ضعیف پروژه، عدم آموزش و اطلاع‏دهی به بهره‏ برداران، و عدم ثبات مسیولیت و مدیریت)، شرایط زمینه‏ای(پایین بودن سرمایه اجتماعی مردم پاسار، پایین بودن سرمایه انسانی مردم پاسار، نامناسب بودن زیرساخت‏ها و سرمایه طبیعی در روستا، وابستگی مردم محلی به دولت، و نامناسب بودن جو و فضای حاکم در زمان پروژه)، شرایط مداخله ‏گر (منفعت ‏طلبی مسیولین و قدرتمندان محلی، عدم توجه به تنوع درآمدی در طی اجرای پروژه،عدم تعهد پیمانکار به تعهدات خود، عدم توجه به نیازها، خواسته‏ ها و ارزش‏های مردم محلی و طولانی شدن پروژه)، راهبردها و پیامدها مورد واکاوی قرار گرفت. ‏