گستره بدعت و ملاک تشخیص آن: مطالعه ای تطبیقی بر تفاسیر قرآنی و روایی علمای اهل تسنن و تشیع
یکی از آسیبهای مهمی که اسلام مانند دیگر ادیان الهی با آن مواجه بوده جریانهای بدعتگذار است. از این رو در آیات و روایات مکررا و به وضوح بدعت مذموم دانسته شده و بدعتگذاران مورد نکوهش و شماتت قرار گرفتهاند. اگرچه عالمان اسلامی بدعت را به «ادخال ما لیس من الدین فی الدین» معنا کردهاند اما اتفاق نظری در مورد ملاکهای بدعت بین ایشان وجود ندارد. اغلب علمای امامیه نسبت دادن امری به دین بدون وجود مستند شرعی را بدعت دانسته اند ولی گروهی از اهل سنت هر آنچه را که بعد از سه قرن ابتدایی اسلام حادث شده است را بدعت شمرده اند. از این رو معیار تشیع در این خصوص کیفی و معیار اهل سنت کمی (زمان) میباشد. این رویه در بازشناسی سنت از بدعت به اختلاف آرای علمای اسلامی در زمینه گستره بدعت و مصادیق آن میانجامد. از منظر کسانی که امور حادثه بعد از سه قرن نخستین را بدعت میدانند، دامنه بدعت بسیار وسیع و گسترده است ولی بنا به دیدگاه گروهی که با استفاده از ادله عام، مسایل نوپدید را واجد مستند شرعی تلقی میکنند گستره بدعت محدود میباشد. در این نوشتار ضمن تبیین مفهوم بدعت برخی از معیارها، ادله و مصادیق آن مورد بازخوانی تحلیلی و تطبیقی قرار گرفته است.
بدعت ، سنت ، دین ، تشیع ، تسنن ، اختصاص گرایان ، مطلق انگاران
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.