وارسی بازنمایی های “خود- موضوع” والدین در فرهنگ ایرانی

هدف این پژوهش، وارسی الگوهای شاخص روابط موضوعی والدین ایرانی، برمبنای دیدگاه روابط موضوعی بود. در این پژوهش کیفی، ارزیابی با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، در مورد 15 نفر انجام شد. داده ها با استفاده از مصاحبه بالینی جمعآوری و با روش تحلیل بنمایه تحلیل شد. برای تایید دقت و صحت داده ها از چهار معیار قابلیت اعتبار، قابلیت اطمینان، قابلیت تاییدپذیری و قابلیت انتقال و روش سه سویه سازی استفاده شد. با تحلیل داده ها سه بنمایه فراگیر خود، دیگری و ارتباط  6 بنمایه سازماندهنده و 33 بنمایه پایه  به دست آمد. بن‌‌ مایه های فراگیر براساس دیدگاه روابط موضوعی که تاکید دارد تجارب فرد با نخستین مراقبان در دوران کودکی درونی شده است و در روابط بعدی فرد تکرار میشوند، قابل تبیین هستند و والدین، در رابطه با فرزندانشان این تجارب را به صورت ناهشیار تکرار میکنند. یافته های این پژوهش بر این تاکید دارند که تعارضهای والدین با فرزندانشان را نمی توان صرفا براساس روابط کنونی آنها تببین کرد و ریشه این مشکالت را باید در بازنماییهای»خود- موضوع« ردیابی کرد.