اثربخشی رفتاردرمانی تعدیل شده بر اختلال سلوک کودکان با رگه های برجسته بی رحمی بی احساسی

 هدف این پژوهش تعیین اثربخشی رفتاردرمانی تعدیل شده بر نشانه های اختلاف سلوک با ویژگی برجسته بیرحمی بی احساسی و طرح پژوهش از نوع کاربردی و با توجه به شیوه جمع آوری داده ها شبه تجربی تک آزمودنی با خطوط پایه منفرد بود. نمونه موردنظر 3 نفر از کودکان دارای نشانه های اختلال سلوک بود که در سال تحصیلی 98-99 در مدارس شهرستان تبریز مشغول به تحصیل بودند و به شیوه در دسترس و هدفمند و با توجه به مالکهای ورود و خروج انتخاب شدند. برای شناسایی کودکان واجد رگه بیرحمی – بیاحساسی از سیاهه بیرحمی- بیاحساسی فریک، 2003 استفاده شد. همچنین برای اجرای رفتاردرمانی تعدیلشده از بسته آموزشی محقق ساخته برگرفته از آموزه های میلر و دیگران 2014 و واچ بوش و دیگران 2019 و جهت ارزیابی نشانه های اختال سلوک از مقیاس اختلال های رفتار ایذایی پلهام، ناژی، گرینزلید و میلیچ، 1992 در مراحل خط پایه و مداخله استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش ترسیم نمودارها و محاسبه درصد بهبودی و اندازه اثر نشان داد که رفتاردرمانی تعدیلشده در کاهش نشانه های کودکان مبتا به اختال سلوک با ویژگی برجسته بیرحمی بی حساسی اثربخش است. بر اساس یافته های پژوهش میتوان گفت استفاده از رفتاردرمانی تعدیلشده دارای تلویحات عملی در کاهش نشانه های اختلال سلوک است که برای والدین، مشاوران و بالینگران قابل توصیه است.