تبیین و تحلیل شاخصه های امنیت پایدار در مناطق حاشیه نشین کلان شهر تهران (مورد مطالعه اسلامشهر)

امنیت پایدار شهری، امنیت همه جانبه و ناظر به ابعاد مختلف است. در این میان یکی از عوامل برهم زننده ی امنیت پایدار کلان شهرها که تهدیدی جدی در زمینه تحقق امنیت پایدار آن ها به شمار می رود معضل حاشیه نشینی است که زاییده ی برنامه ریزی های نامناسب اجتماعی و اقتصادی می باشد. امروزه امنیت پایدار به عنوان غالب برنامه ریزی های امنیت پذیرفته شده است. تاکید اصلی این رویکرد، به عنوان رویکردی جامع و چندوجهی، به شناسایی عوامل برهم زننده امنیت در محیط، اوضاع و احوال پیرامون و در مرحله بعد، تدوین برنامه های کاربردی جهت رفع آن هاست. در این خصوص، با توجه به اهمیت حرکت کلان شهرها در مسیر امنیت پایدار که به نوعی تضمین کننده توسعه پایدار آن ها نیز می باشد، این پژوهش از نوع کاربردی با استفاده از روش توصیفی جهت گردآوری اطلاعات نیز با بهره گیری از روش کتابخانه ای و میدانی انجام گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهند که ساکنین مناطق حاشیه نشین در کلان شهر تهران به دلیل عدم برخورداری لازم از توسعه پایدار شهری (فیزیکی و کالبدی، اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی) احساس محرومیت نسبی می کنند، که این امر تهدیدی برای امنیت این شهر می باشد.و آسیب های اجتماعی به عنوان عامل تهدیدکننده امنیت شهری در محلات حاشیه نشین تهران رواج بیشتری دارد.