گوگرد و عامل های ایجاد اتصال عرضی بدون گوگرد در آمیزه های لاستیکی

تبدیل مولکول های بلند الاستومر به یک شبکه الاستومری به وسیله تشکیل اتصال های عرضی، ولکانیزاسیون نامیده می شود. برای تشکیل اتصال های عرضی، استفاده از عامل های ولکانیزاسیون ضروری است. این عامل های ولکانیزاسیون غالبا گوگرد، پراکسید و برخی اوقات سایر عامل های ویژه ولکانیزاسیون یا تشعشع پرانرژی هستند. تا وقتی که مولکول ها به یکدیگر متصل نشده اند، تقریبا به طور آزادانه می توانند حرکت کنند، به ویژه در درجه حرارت های بالا (حرکت ماکرو - براونی)1 که در این حالت، ماده در واقع به صورت یک پلاستیک است. با تشکیل اتصال های عرضی، الاستومر از حالت ترمو پلاستیک به حالت ترمو الاستیک تبدیل می شود. تعداد اتصال های عرضی که در یک الاستومر ایجاد می شود (درجه ولکانیزاسیون) به مقدار عامل ولکانیزاسیون، میزان فعالیت آن و مدت واکنش بستگی دارد. خواص یک الاستومر ولکانیزه شده تا حدود زیادی به نوع و تعداد اتصال های عرضی آن بستگی دارد به این مفهوم که هر چه اتصال های عرضی بیشتری در الاستومر ایجاد شود، آمیزه لاستیکی ولکانیزه شده، محکم تر (سفت تر)2 شده و میزان نیروهای تنشی لازم برای ایجاد یک تغییر شکل مشخص در آن افزایش می یابد.