طراحی مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران با رویکرد طرح های ترکیبی

هدف این پژوهش طراحی مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران با رویکرد طرح های ترکیبی بود.

روش پژوهش:

 روش پژوهش ترکیبی اکتشافی دومرحله ای از نوع ابزارسازی بود. روش پژوهش کیفی، مطالعه موردی کیفی و مشارکت کنندگان بالقوه شامل 12 نفر از کارشناسان و خبرگان ورزش کاراته و اساتید دانشگاهی مسلط به استعدادیابی با روش نمونه گیری گلوله برفی بودند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران، مدیران هییت استانی، مدیران فدراسیون ها، استعدادیاب ها، داوران و مربیان ورزش کاراته بود که تعداد آن ها 500 نفر می باشد. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان 217 نفر در نظر گرفته شد و نمونه گیری به صورت تصادفی در دسترس در نظر گرفته شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری برای بررسی برازش مدل پژوهش استفاده گردید.

نتایج پژوهش نشان داد که مقدار T مربوطه هر عامل تاثیر معناداری را دارد و تمامی چارچوب مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران مورد تایید قرار گرفت. همچنین عوامل نگهداشت با تاثیر 86/0 مهم ترین عامل در چارچوب مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران می باشد.

بنابراین با توجه به ضرورت استعدادیابی در ورزش و به خصوص ورزش کاراته، به مدیران و دست اندرکاران ورزش کاراته، توصیه می شود که به هر یک از فاکتورهای شناسایی شده در خصوص استعدادیابی در ورزش کاراته توجه نمایند.