آسیب شناسی مدیریت راهبردی ورزش ژیمناستیک ایران

مقدمه:

 هدف پژوهش حاضر ارایه الگوی آسیب شناسی مدیریت راهبردی ورزش ژیمناستیک ایران بود.

روش پژوهش: 

روش این پژوهش کیفی و از نوع نظریه داده بنیاد رهیافت نظام مند بود. جامعه آماری تحقیق را خبرگان ورزش ژیمناستیک تشکیل می دادند که براساس اشباع نظری و نمونه گیری هدفمند 28 نفر از آنها انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. برای بررسی روایی صوری و محتوایی، یافته ها به مصاحبه کنندگان ارایه و پس از مطالعه نظریه، نظرهای آنها اعمال شد. روش بررسی پایایی، روش بازآزمون بود. میانگین میزان توافق درون موضوعی 83/0 گزارش شد. برای تحلیل داده ها از رویکرد سیستماتیک؛ سه مرحله اصلی کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد.

نتایج نشان داد مقوله های شرایط علی (ضعف مدیریت و برنامه ریزی، اطلاع رسانی، تعدد سلایق و...)، عوامل زمینه ای (نبود نظام جانشین پروری، مسایل ساختاری و فرهنگی، ضعف مالی و امکانات)، عوامل مداخله گر (مسایل رفتاری، سیاست ورزی منفی، تعارضات سیاسی و...)، اقدامات و راهبردها (کاربست مدیریت مشارکتی، مدیریت استعداد، پایش برنامه ها، دانش افزایی، جبران خدمات و...) و پیامدها (تحقق اهداف، توسعه ژیمناستیک، افزایش همدلی سازمانی و...) بود.

براساس نتایج تحقیق استنباط می شود که رشد، توسعه و بالندگی ژیمناستیک تابع مدیریت راهبردی است که نوعی فرایند محسوب می شود، ازاین رو توجه به پیشران ها و ورودی های این فراگرد در تبیین کارایی برنامه های راهبردی ورزش ژیمناستیک می تواند موثر باشد.