اثر بخشی آموزش الگوی شادکامی فوردایس بر عملکرد خانوادگی و کفایت اجتماعی مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر اراک

هدف :

از پژوهش حاضر اثر بخشی آموزش الگوی شادکامی فوردایس بر عملکرد خانوادگی و کفایت اجتماعی مادران کودکان کم توان ذهنی شهر اراک بود.

روش پژوهش :

به صورت نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه و مرحله پی گیری بود. حجم نمونه شامل 30 نفر از مادران کودکان کم توان ذهنی بودند که به صورت دسترس از بین 108 نفر جامعه آماری انتخاب، و به صورت تصادفی (15 نفر) در گروه آزمایش و (15نفر) در گروه گواه جایگزین شدند.گروه آزمایش طی 10 جلسه 80 دقیقه ای مورد آموزش الگوی شادکامی فوردایس قرار گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه های عملکرد خانواده مک مستر FAD (1983) و پرسشنامه کفایت اجتماعی بورمستر 1988 (ICQ-R) جمع آوری و با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره، تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون t همبسته با نرم افزار SPSS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش الگوی فوردایس در کوتاه مدت و بلند مدت بر عملکرد خانوادگی (حل مساله، ارتباطات، نقش ها، پاسخگویی عاطفی، درگیری عاطفی و کنترل رفتار) و کفایت اجتماعی(آغازگری، اظهار نظر منفی، حل تعارض، خودافشایی و حمایت گری) اثر بخشی معناداری دارد. همچنین نتایج آزمون t نشان داد بین میانگین نمرات مولفه های عملکرد خانوادگی و مولفه های کفایت اجتماعی در مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری گروه آزمایش تفاوت معنی داری وجود ندارد. یعنی آموزش از ثبات خوبی برخوردار است.

با توجه فشار روانی که از جانب فرزند کم توان ذهنی بر مادران وارد می شود، مشاوران خانواده می توانند برای بهبود کارکرد خانوادگی و کفایت اجتماعی این افراد از آموزش الگوی شادکامی فوردایس استفاده کرد.